قدرتالله طاهری، استاد زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی، با تایید خبر درگذشت غلامرضایی به ایسنا گفت: بله متأسفانه صحت دارد و ایشان روز گذشته (شنبه، ۲۹ مهر) بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت.
در فاصله سالهای ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۷ ساکن تهران بود و در این ایام با مراکزی چون انجمن آثار ملی بنیاد فرهنگ ایران، فرهنگستان ادب و هنر، بنگاه ترجمه و نشر کتاب و دفتر مجله راهنمای کتاب همکاری داشت. او از سال ۱۳۵۷ به یزد رفت و در دانشسرای عالی این شهر که شعبهای از دانشگاه تربیت معلم تهران بود، استخدام شد. این مؤسسه بعدها با نام دانشگاه تربیت معلم یزد مستقل و سپس با دانشگاه یزد ادغام شد. او همچنین از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۸ عضو هیأت علمی دانشگاه یزد بود و از شهریور ۱۳۷۸ به دانشگاه شهید بهشتی منتقل شد.
«سبکشناسی نثرهای صوفیانه: از اوایل قرن پنجم تا اوایل قرن هشتم»، «سبکشناسی شعر پارسی از رودگی تا شاملو»، «تَشته فُر: آیین زندگی در دهههای پیشین خور و بیابانک»، «سی قصیده ناصرخسرو»، «روش تحقیق و شناخت مراجع ادبی»، «داستانهای غنایی» و «ارجنامه محمد معین» از جمله آثار بهجامانده از این استاد زبان فارسی است.
به گفته او، اطلاعات مراسم تشییع و خاکسپاری پیکیر محمد غلامرضایی متعاقبا اعلام خواهد شد.
محمد غلامرضایی، محقق و استاد دانشگاه به سال ۱۳۳۱ در خور و بیابانک به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را مطابق نظام آموزشی آن روزگار تا کلاس پنجم دبیرستان در شعبه ادبی در همان جا گذراند و کلاس ششم ادبی را در دبیرستان ایرانشهر یزد به پایان برد.
او در سال ۱۳۴۹ در رشته ادبیات فارسی دانشسرای عالی تهران پذیرفته و در سال ۱۳۵۲ فارغالتحصیل شد. همان سال در دوره فوق لیسانس ادبیات فارسی پژوهشکده فرهنگ ایران پذیرفته شد. در سال ۱۳۵۵ نیز از آن مؤسسه فارغالتحصیل شد و به دوره دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران راه یافت. او در سال ۱۳۵۹ از رساله دکترای خود با موضوع «داستانهای غنایی منظوم» دفاع کرد.
انتهای پیام